 |
| |
| Ervaringen uit de belrondes: senioren in Drechterland denken om elkaar |
Normaal werkt Rianne Appel voor MEE & de Wering als tienerwerker en coördinator Brede School. Sinds het begin van de coronacrisis werkt ze mee met de preventieve belrondes voor senioren. Ze belt hen regelmatig om te vragen hoe het met ze gaat en of ze hulp of ondersteuning nodig hebben.
Mijn conclusie
Na drie weken deze werkzaamheden te hebben verricht kan ik niet anders dan concluderen dat Drechterland denkt om elkaar. Ik vond het fijn om veel senioren te mogen bellen die ik persoonlijk ken vanuit mijn werkzaamheden Brede School. Zo krijg je toch een ander gesprek; het gaat ook vaak over mantelzorg of het wegvallen van vrijwilligerswerk. Dit wordt door velen als een groot gemis ervaren. Ook heb ik veel praktische vragen behandeld, bijvoorbeeld het aanvragen van tuindiensten en het inschakelen van een boodschappenservice door onze vrijwilligers. Vooral het (gedeeltelijk) wegvallen van huishoudelijke hulp tijdens de coronacrisis missen de ouderen.
De getrouwde stellen, die redden zich wel. “We fietsen nog elke dag, je moet toch wat! En tis zuk mooi weer. Maar we missen wel het opstekertje onderweg, koppies toid met een thermosfles… Ach ja, we deden vroeger niet anders en we zijn nog gezond, we mogen niet klagen.”
Mooie initiatieven
Ik heb mooie initiatieven ontdekt, zoals een zelfstandig wonende mevrouw die zelf honderden mondkapjes in elkaar heeft genaaid, gemaakt van vrolijke lappen stof. De dagelijkse zorg voor buren door de nog vitale ouderen en jongeren in onze gemeenschap. Het langsbrengen van eten, het maken van een praatje aan de telefoon, het aanvragen van een kindertekening (post!) bij Wonen Plus voor eenzame ouderen. “Maar van wie is deze tekening dan? Ze kennen mij niet eens en dan toch denken ze om mij, wat vind ik dat ontzettend leuk”, zeggen de senioren dan.
Moeilijke gesprekken
Moeilijke gesprekken zaten er ook tussen: over rouw, eenzaamheid en het gemis aan maatjes in deze tijd. Als je kinderen allemaal zijn overleden en je voelt je altijd in de steek gelaten met je pijn en verdriet. Als je man drie weken terug is overleden en hij daardoor niet de begrafenis heeft gehad die hij verdiende is dat een groot verdriet. Als je partner in afwachting is van een operatie en jij daardoor nu noodgedwongen mantelzorger, interieurverzorgster en verpleegster moet zijn. Als je gehandicapt bent en je had een heel digitaal systeem om je heen opgebouwd om nog zelfredzaam te kunnen zijn, is het wegvallen van de bezorgservice van de supermarkt - omdat in deze tijd “gezonde” mensen deze bezorgdiensten ook aanwenden - een groot gemis.
Lachen en huilen
We hebben samen gelachen om het pannetje met melk dat overkookte tijdens een gesprek en ik heb inwendig meegehuild met de kwetsbare ouderen en hun schrijnende verhalen. Ik ben overladen door complimenten en heb heel veel gehoord: “Moidje, wij redden oos wel hoor, maar wat lief dat je effies belt”.
Ik ben trots op Drechterland en haar bewoners, het komt allemaal wel goed!
Groeten,
Rianne Appel
Tienerwerker/coördinator Brede School |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
